امام جواد (علیه السلام)فرمود: «لا تَکُن وَلیّاً لِلّه تعالی فِی العلانیة، عدّواً لَهُ فی السّر» «در آشکارا دوست خدا و در پنهانی دشمن او مباش» (اعلام الدین، ص 309)
«نفاق»
معنی نفاق و دورویی این است که آدمی صورت ظاهرش با باطن قلب و سیره‌اش مخالف باشد، که یکی از رذائل نفسانی و ملکات خبیثه است. نفاق دارای مراتبی است، نفاق در ملکات و حسنات و فضائل، نفاق در اعمال صالحه، نفاق در امور عادی.
برای تشخیص نفاق در خود، باید شخص مطالعه نماید که قلب و باطن موافق با ظاهر و ادعای او می‌باشد یا نه؟ اگر این دو با هم موافق نبود، دچار خبیثه نفاق است. برای علاج این رذیله فرد باید ابتدا در مفاسدی که مرتبت با این خبیثه نفسانی است، تفکر نماید و بر آثار آن دقت نماید و اگر چه در این عالم خداوند با ستاریّت خود وی را مستور ساخته است، ولی در آخرت که عالم کشف اسرار است، زشتی و پلیدی عمل وی آشکار می‌گردد و در مرتبه بعد با کمال دقت مواظب حرکات و سکنات خویش باید باشد و اعمال و اقوال خود را در ظاهر و باطن یکسان نماید و بداند که همه اعمال چه صالح و چه فاسد در نفس اثری حاصل می‌نماید. اگر عمل نیکو باشد، اثر کمالی و نورانی و اگر به خلاف آن باشد اثری ظلمانی و ناقص حاصل می‌شود.
نفاق و رزق نبخشد صفای دل حافظ
طریق رندی و عشق اختیار خواهم کرد
- بی‌کران تسبیح، دکتر بتول خسروی، ص 193
