کتابم را محو کردم!

مرحوم عارف بالله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی فرمودند: من کتابی نوشتم و پیش از چاپ دیدم مرحوم فیض کاشانی در همین موضوع کتاب نوشته است. برای چاپ به شک افتادم؛ روزه گرفتم و به دستورالعملی که برای دیدن امامان در خواب است به امام صادق(ع) متول شدم. در خواب امام(ع) را دیدم و سوال کردم:آیا کتاب فیض بهتر است یا کتاب من؟...امام(ع) سکوت کردند...عرض کردم:آیا همچو شما، سائل را محروم کند؟...امام(ع) فرموندند:کتاب فیض بهتر است...پس کتابم را محو کردم.

 

محمدجواد نور محمدی، شیخ مناجاتیان، قم، مهر خوبان، 1382، ص81-82

پدرم گمشده

مرحوم حاج اسماعیل دولابی (ره) می فرماید:"ما مثل بچه ای هستیم که پدرش دست او را گرفته است تا به جایی ببرد و در طول مسیر از بازاری عبور می کنند. بچه جلب ویترین مغازه ها می شود و دست پدر را رها می کند و در بازار گم می شود و وقتی متوجه می شود که دیگر پدر را نمی بیند، گمان می کند که پدرش گم شده است، در حالی که در واقع خودش گم شده است. انبیا و اولیاء پدران خلقند و دست خلایق را می گیرند تا آن ها را به سلامت از بازار دنیا عبور دهند. غالب خلایق جلب متاع های دنیا شده اند و دست پدر را رها کرده و در بازار دنیا گم شده اند. امام زمان (عج) گم و غایب نشده است، ما گم و محجوب گشته ایم.

هزار و یک کلمه، ج1، ص53