هرچه میخواهی در این دنیا زندگی بکن، اما آخرش مرگ است. آقا! از این کوچه نرو! بن بست است. این خیره سر میرود. تاریک هم هست، پیشانی اش می خوره به دیوار! این دنیا هم کوچه بن بست است. آخرش پیشانیمان می خورد به سنگ لحد، آن وقت تازه پشیمان می شویم. می گوییم خدایا! ما را به دنیا بازگردان، ما اشتباه می کردیم، دیگر عمل صالح انجام می دهیم. خطاب می رسد:"کلا؛ ساکت شو! تو برگردی به دنبا همان آدم اولی هستی! تو خوب بشو نیستی". می گویی من را برگردان به دنیا آدم خوبی بشوم؟!{می گویند} این همه جنازه بردی، دوستانت را بردی دفن کردی، میخواستی خیال کنی که خودت مرده ای. بسم الله! جنازه را که بردی دفن کنی، فکر کن خودت هستی و دوباره زنده شدی، آمده ای به دنیا. آیا اعمالمان را خوب می کنیم؟!
از سخنان آیت الله مجتهدی تهرانی(هر قدر هم که زندگی کنی آخرش می میری)
