چرا در غفلتی؟!

...ای عزیز! ببین مولا در دعای "کمیل" در مناجات با خدای تعالی چه عرض می کند:"انت تعلم ضعفی عن قلیل من بلاء الدنیا و عقوباتها" تا آنکه بگوید:"و هذا ما لا تقوم له السموات و الارض" این چه عذابی است که آسمان ها و زمین طاقت آن را ندارند و برای تو تهیه شده و باز تنبه نداری و روز به روز به نسیان، غفلت و خوابت افزوده می شود. هان، ای دل غافل! از خواب برخیز و مهیای سفر آخرت شو "فقد نودی فیکم بالرحیل". صدای رحیل و بانگ کوچ بلند است. عمال حضرت عزرائیل در کارند و تو را در هر آن به سوی عالم آخرت سوق می دهند و باز غافل و نادانی.

 

سید روح الله موسوی خمینی، شرح چهل حدیث، ص176-177

شرط قبولی استغفار

اگر بخواهیم استغفار - این نعمت الهی - را به دست بیاوریم، دو خصلت را باید از خودمان دور کنیم؛ یکی غفلت و دیگری غرور. غفلت یعنی انسان به کلی متوجه و متنبه نباشد که گناهی از او سر می زند، مثل بعضی از مردم. بعضی از این افراد غافل، اصلا به ثواب و عقاب عقیده ای ندارند. بعضی به ثواب و عقاب هم عقیده دارند اما غرق در غفلت اند و اصلا ملتفت نیستند که چه کار می کنند. اگر این را در زندگی روزمره خودمان قدری ریز کنیم، خواهیم دید که بعضی از حالات زندگی ما شبیه حالات غافلان است. غفلت، دشمنی بسیار عجیب و خطر بزرگی است. شاید واقعا برای انسان هیچ خطری بالاتر و هیچ دشمنی بزرگ تر از غفلت نباشد. ... در اصطلاحات قرآنی، آن چیزی که نقطه مقابل این غفلت است تقواست. تقوا بعنی به هوش بودن و دائم مراقب خود بودن.

 

بخشی از بیانات مقام معظم رهبری در خطبه های نماز جمعه تهران 1375/10/28